سایت آوای وزمتر

«دريغ ها»ي تالار چوكا و نتايج آن!

ماهي كه سپري شد ، اگرچه براي پيشكسوتان ، شاعران و نقادان تالش اندكي تلخ و ناگواربود ، اما هرچه بود پيام زيبايي را به عاشقان اين قوم نجيب و دوست داشتني تالش داد كه مسئولين اش مهربان و دست و دل بازند. عاشق قوم خوداند. به زبان شان عشق مي ورزند. به شعرشان احترام مي گذارند. به سلايق مختلف حُرمت مي گذارند و مي دانند اين سليقه هايند كه قوم شان را در بين ديگر اقوام برجسته مي كند. وقت مي گذارند ودر بدترين شرايط كاري به همايش ها سر مي زنند. سخنراني مي كنند. از خود مايه مي گذارند. وجاهت و داشته هاي سياسي ، اقتصادي و اجتماعي شان را در اين راه هزينه مي كنند.

اين عزيزان عاشق ، همانند چشمه ي زلالي اند كه اگر بخواهيم براي تالش به گونه ي ناصواب از وجود مبارك شان استفاده ي بهينه ببريم و در زونكن هاي آرشيو ذخيره نماييم تا براي روزمباداي NGOي مان كه اگر بر فرض خواستيم امتيازي از ديگر مسئولين استان بگيريم و بگوييم در فلان سمينار ،‌همايش ، «كنگره» ـ فلان مسئول چنين تعريف و تمجيدهايي از ما نموده و فلان عزيز تالش كه مسئوليت اجرايي را داشته و از روي عِرق تالشي كه تمام وجودش را فراگرفته اين جملات بايگاني شده را قبلن نثار سمن مان نموده ، هم به آن مسئولين محترم جفا كرده ايم و هم به قوم نجيب مان .مگر نه اين است كه هنوز ساعاتي از«كنگره»‌نگذشته ، بلافاصله تعريف و تمجيدهايي را از اين غيرتالش محترم در روبروي مان در صفحه ي مانيتور مي بينيم كه ارجح تر از تالش وانمود شده و بجاي داده هاي هنري و آثار، آنچه كه برايش از اهميت ويژه يي برخورداراست تعريف فلان مسئول محترم از وي بوده است . آيا مسئولين استان با اين شيوه مي آيند«با اهالي هنر و انديشه آشتي » كنند؟

وقتي كه شاعر و هنرمند در آن تالارهنرش را ارايه مي دهد ولي در گزارش فضاي مجازي آنچه كه تراوش مي شود تعاريف از خود است ، اينجاست كه سعه صدر مسئولين محترم منطقه رُخ مي نمايد.همانگونه كه در بالا اشاره شد آنچه كه براي شان عزيزاست قوم نجيب شان مي باشد و تاكنون با همه ي مشقت ها و گرفتاري هاي اداري كه داشته و دارند با هنرمندان در آشتي بوده اند و مي بايست،  اين فرصت هاي ذيقيمتي كه نصيب تالش شده و مي شود قدردان آن باشيم .

وقتي كه مسئول محترمي در شبكه ي 5(تهران) آنچنان در قالب اقتصادي به دفاع از قشر آسيب پذير مي پردازد كه هر تالشي اگر آن برنامه را مشاهده نموده باشد به تالش بودن خود افتخار مي كند كه مسئول تالش اش در رسانه ي ملي اين چنين به جامعه خود نگريسته است . محال است امثال چنين مسئول تالشي هنرمند و شاعرش را نشناخته باشد و با او در آشتي نباشد. اگر بياييم بنام NGO منتسب به خود از وجود مبارك چنين مسئولان دلسوزي استفاده نماييم آنهم در فضاي مجازي كه جاي تأمل دارد.

امروز وقتي مي شنويم تالشاني مسئول فلان منطقه يي شده اند بايد به خود بباليم و افتخار كنيم كه بخشي از كاستي ها و خلاء هاي تالش از وجود نازنين شان مرتفع خواهد شد و مي بايست به گونه يي عمل كنيم كه خداي ناكرده به وجاهت مسئوليت شان خدشه يي وارد نشود. اينكه غيرتالشان محترم را بجاي بزرگان فرهنگ و ادب بومي دعوت مي كنيم و در فضاي مجازي از خود تعريف مي كنيم ،‌مي بايست به همان اندازه كه قبلن در روزنامه ي پرتيراژ ايران امثال شيركوبيكس را هزينه نوشتارمان نموده بوديم ايكاش از همان بزرگان كُرد كمك مي گرفتيم تا بر اساس «استاندارد معمول» آنها فضاي تلار چوكا را بسنجند . مگرنه اينكه در آن روزنامه عنوان شد بايد فراتر از ادبيات اقوام ايراني و هم سطح با شاعران برجسته ي قوم كُردي كه در جهان مي درخشند قرار بگيريم ؟و بلافاصله بعد از نقد فرزندان تالش در همان روزنامه برنوشتار اين غيرتالش محترم ، تازه اين فكر به ذهن شان متبادر شد كه شعر و ادب تالش را فراتر از گيلان به رُخ ديگر اقوام ـ‌ چه بسا به گوش كُردهاي سليمانيه برسانيم و مرزها را در هم بشكنيم و بگوييم كه تالش اينها را دارد. ولي در عمل دست به كاري ديگر مي زنيم كه در سايت هاي منطقه عنوان مي شود اين كنگره حتا از همايش هاي قبلي كه درمناسبت هاي ديگر برگزار شده بود از نظر كمي و كيفي پايين تر بود.  وقتي جوانان خودي ـ‌ كه بخشي از بدنه ي فراخوان را در اختيار داشتند به اين باور رسيدند كه كم و كاستي هايي تالار چوكا بيشتر از همايش هاي ديگر بود كه قبلن برگزار شده است ، ديگر نبايستي خودمان به داوري عملكردمان بنشينيم .

اينكه گفته شود «پذيرايي نهار تنها فقط براي 150 نفر تدارك ديده شده بود» و بجاي تشكر و قدر داني از آن واحد محترم صنعتي كه امكانات در اختيار قرار داده شده اش هيچ سنخيتي با «شعر و ادب تالش»نداشت ، نه اينكه كم لطفي به آن واحد محترم صنعتي شده است ،‌بلكه آنگونه كه در سايت هاي منطقه ـ بر اساس كامنت ها پرده برداري شده است كه به نقل از روابط عمومي ... رسمن پذيرايي شركت صنعتي را مورد تاييد قرار داده است . آيا با ادبيات اين چنيني كه در تناقض با واژه گان كنايه آميز «دريغ فراوان و بي اعتنايي مسئولين» را بايد باور نمود؟! از آن گذشته آن 150 پُرس غذا را براي «رونمايي» از كتاب تاريخي تدارك ديده بودند يا براي شعر و ادب تالش ؟   كه مي شد قبل از تدارك چنين فراخواني سرمايه گذاري هاي لازم را پيش بيني كردو با صراحت به اهل قلم و پژوهش و شاعران تالش گفت كه مي توانيد غذاي حاضري از قبيل تخم مرغ و گوجه و خياربه همراه بياوريد . انگار براي بازديد از محوطه ي باستاني آق اولر رفته ايد . صددرصد بهتر از چنين نوشتاري مي شد كه بگوييم «اميدوارم مسئولين محترم نه بخاطرما و... كه شايد از نظر اين بزرگواران قابل اعتنا نباشد بلكه براي فرهنگ دوستان و حساسيت هايي كه منطقه ما دارد» كه همين واژه گان «حساسيت هاي منطقه» خود نشست آن تالار را به چالش خواهد گرفت.

بر كسي مكتوم نيست كه علل و عوامل كليدي اين غير تالش محترم و نقشي كه در به راه انداختن ... تالش آنهم در سايه ي حمايت هاي دلسوزانه مسئولين محترم كه اشاره شد و واژه هاي ناصوابي در گيلان نهادينه شد كه كتاب »رونمايي» شده ، يك نمونه از آن است كه در داخل صفحاتش نه اينكه هيچگونه آشتي را در بر نداشته چه بسا از لابلاي آن كاستي هايي نهفته است و هنوز اين اجازه را نداده تا در حضور نخبگان ، كتاب مورد نظر به نقد و بررسي گذاشته شود كه آيا ازسرزمين خيالي اسكندر كه قبلن با دهها واژه ي قبيل داتام ،‌آرتا گرسس بازه نماكاري شده بود چيزي مانده و... كه جوانان مان را يك دهه مشغول خود ساخته ايم ؟

«شعر و ادب تالش» را پيوند زدن به موضوعاتي كه بارها در سايت شخصي اين غير تالش محترم به وضوح ديده شده است كه تازه ترين آن «ايجاد تلويزيون تالشي ارمنستان» از جمله ي آنهاست. آيا ايشان چنين تحليل هاي حساسيت برانگيزرا بر اساس رهنمودهاي« تلويزيون تالشي ارمنستان» تنظيم مي نمايد و به اين باور رسيده است كه منطقه حساس شده است ؟!وقتي كه فراخوان مي دهيم و براي فراخوان مان «محور»هايي بر مي گزينيم كه از الف شروع شده تا...

* شعر و پيوندهاي آن با زبان و فرهنگ عامه تالش

* بررسي تطور تاريخي شعر تالشي و وزن و قالب آن

* جايگاه شعر تالش در گستره ي ادبيات ملي

* شعر تالشي در مقايسه با شعر ديگر اقوام ايران

* نقش شعر و ادبيات تالش در فرايند توسعه فرهنگي

* بن مايه هاي اسلامي و انقلابي در شعر و ادب

* نقد وبررسي شعر شاعران تالشي زبان

* بررسي مسئله زبان ادبي تالش

مي بايست با همان ظرفيت هم دريچه ي سايت شخصي مان را باز نماييم ، تا فرزندان تالش نيز به همان مقدار به نقد « رونمايي كتاب تجديد چاپ » مان ، كه هيچ سنخيتي با هشت محور ياد شده نداشته بپردازند. و امروز مسئولين محترمي كه تالارشان را در اختيار قوم تالش مي گذارند و بخشي ازپذيرايي مهمانان را متقبل مي شوند حتا «پشتيباني مالي» نمودند كه به نام نيز كمك هاي اين خيرين محترم تالش كه سرمايه هاي با ارزش اين قوم نجيب هستند در آن ديده شده است و بعد ما مي آييم آنها را ، با مهمانان غيرتالش پلكاني مي چينيم مبني بر اينكه «مسئولين دعوت شده از ... همه حضور داشتند » اما «دريغ از بي اعتنايي مسئولين» كه بايد پرسيد كدام مسئولين ؟كه حتا نقادان آن كتاب «رونمايي» شده نيز مسئول اند و مي بايست بعد از هر «رونمايي» نقد و بررسي بر روي آن صورت پذيرد مبني بر اينكه آيا در تجديد چاپ واژه «مهاجر» حذف شده است ؟ اسكند رفته است ؟ داتام به كجا پناه برده است؟ سرنوشت آرتا گرسس به كجا كشيده شد؟‌آيا مدعوين غيرتالشي كه در آن حضور مي يابند مي بايست به دلخواه شما تشخيص داده شوند كه مثلن چه كسي بيايد يا چه كسي نيايد؟ اين حق مسئولين تالش نيز هست كه مي بايست بدانند كدام نخبه گانشان در آن حضور دارند؟ كدام شاعران برجسته اش در آنجا شعر مي خوانند ؟ مقاله هاي رسيده ي اين «كنگره»‌با قلم پرتوان كدام تالش نوشته كه عمرش را صرف قوم اش كرده  است ؟

اگر قرار باشد با «تنها 150» نفرگزينشي تالار را پُر نماييم ديگر نياز به«دريغ»گفتن به مسئولين محترم منطقه نبود كه گفته شود«بيايند با اهالي هنر و انديشه آشتي كنند. زيرا اينها صداي ما در تاريخ اند. اينها هستند كه از امروز ما فردايي مي سازند.»

آري!‌ اينهايند ؛ اما دانشمند فرزانه و نام آور تالش ،‌ دكتر محمدتقي رهنمايي كه از افتخارات قوم تالش است در كدام رديف از صندلي هاي تالار چوكا نشسته بود ؟‌ يا دكتر محرم رضايتي ،‌زبان شناس چيره دست تالش و كشور كه آوازه اش در جهان پيچيده است ؟ آيا قلم و كتاب هاي زبان شناسي اش صداي تاريخ ادبيات تالش نبود؟همان محرم رضايتي كه از وجودش نه اينكه در دانشگاه هاي كشور بل در خارج از كشور استفاده مي شود.اگر بخواهيم همطراز دكتر محرم رضايتي را نام ببريم در دانشگاه ها بيشمارند و چون امروز در كسوت مسئوليتي هستند اجازه ي نام بردن نام مبارك شان را نداريم كه اگر اين غير تالش محترم اندك سرچي در فضاي مجازي نمايد مقالات ارزشمندشان را فهرست وار نگاه كنند كه دست كمي از زبان شناسان كُرد نداريم وقتي كه همايشي برگزار مي نمايند بالاي 150 مقاله به دبيرخانه شان ارسال مي گردند.  آيا چهره امثال رضايتي ها  در آن تالار ديده شد؟همچنين دكتر حسن افراخته كه برخي او را دكتر رضا مدني تالش مي نامند؟ يا شهرام اميرانتخابي؟ آيا اينها صدايي دراين تاريخ نداشتند؟

وقتي كتاب تجديد چاپ تاريخي در همايشي نامرتبط «رونمايي» مي شود ـ كه بار اول مورد انتقاد بيشمار اقوام همسايه قرار گرفته بود ‌به نام «شعر و ادب و تالش»  تبليغ مي گردد ، بي آنكه با همان واژه گان كنايه آميز ـ‌ از وجود مسئولين محترم منطقه بهره بهينه ببريم ، اين حق را نيز به هواداران  مورخ نامي تالش دكتر حسين احمدي از افتخارات تالش ، كه شايد پرسش شان اين باشد چرا در كنار صندلي هايي كه به غيرتالشان محترم اختصاص داشت  نبايد بنشيند؟ از كجا معلوم شايد يكي از نقادان همان كتاب «رونمايي»‌شده مي بود. وقتي كه بنام شعر و ادب و تلش تاريخ را ورق مي زنيم ،‌يعني ناخواسته به شعر بي حُرمتي كرده ايم و شاعرانش را از خود دور نموده ايم اين كجايش«آشتي با هنر و انديشه» بود؟ يا شاعر افسانه يي تالش استاد ابراهيم خادمي ارده در كجاي اين «كنگره » جاي داشت؟ حال  به شعرهايي كه فراتر از استان و كشور رفته و از نظر كمي و كيفي بي نظير است و از شرح و عظمت و توصيف شكوه آن سخن ها رفته ،‌نام شاعرش بماند ! يا ‌محمد مرتاضي؟ از همه مهمتر چرا از وجود دكتر علي رفيعي جيرده كه تحقيقات اش مايه ي افتخار تالش است استفاده نشده است ؟  يا قربان صحرايي كه پژوهش هاي فرهنگ عامه اش زبانزد عام و خاص است و... كه اگر بخواهيم تك تك اين عزيزان را نام ببريم دهها صفحه لازم خواهد شد.اين را ما نمي گوييم بلكه سايت ها به نوعي ارايه داده اند.

« اينها هستند كه از امروزمان ، فردايي مي سازند» براستي اين عزيزان ،‌نخبه گان ،‌برجسته گان تالش ،‌يعني همگي با تالش قهر كرده و قوم نجيب شان را نديده اند؟ يا اينكه نه ، ‌با سلايق شخصي مان موجب چنين قهريتي شده ايم كه «دريغ ها»يي را با خود حمل مي كند؟ چرا بجاي آسيب شناسي از خلاء هاي اين چنيني ، منطقه را با واژه گان حساسيت بر انگيز آذين مي بنديم ؟وقتي كه ما در سايت شخصي مان به تبليغ از «تلويزيون تالشي ارمنستان» برمي خيزيم ـ‌ بي آنكه به فرزندان تالش اجازه دهيم تا چنين به اصطلاح حساسيت هايي را به تحليل بگيرند . يا بجاي دعوت از شاعران سرشناس تالش كه «شعر تالش در مقايسه با شعر ديگر اقوام »را نقد كنند ـ كه حتا آنچه در اين «كنگره» ارايه شد با آنچه كه در روزنامه «ايران»‌گفته شده مغايرت دارد.مگر نه اينكه نشست «تالارچوكا» قرار بود در «گستره ي ادبيات ملي» قدمي را براي تالش بردارند و با كُردها به رقابت برخيزيم براستي اين بود؟ 

وقتي در گزارشي مي گوييم «بدون حاشيه منفي در برابر استاندارهاي معمول» آنهم با چاشني دادن «انبوهي از شاعران» كه اگر اندك سرچي در فضاي مجازي نماييم به دوسايت تالشي بر مي خوريم كه واژه  گان «بدون حاشيه منفي» خود به خود رنگ مي بازد. طبق شواهد و قراين همين سايت ها ،  با توجه به تبليغات وسيع فراخواني،  «تنها 5 مقاله به كنگره ارسال شده كه اين مسأله بي استقبالي را مي رساند» در صورتي كه مسئولين دلسوز در اين خصوص سنگ تمام گذاشته اند و حتا آن «واحد صنعتي» كه از آن خرده گرفته شده كه تنها فلان تعداد غذا تدارك ديده است(!) و اينگونه به نظر مي رسد كه آن واحد صنعتي تازه يك چيزي هم بدهكار شده است! تاجايي كه جواني گفته است قضيه را  كات اش كنيم و ادامه اش ندهيم؟! كه اگر كُردها نقد و بررسي شعرهاي شان را كات مي كردند تا جوانان و افكار عمومي از چند و چون شان بي خبر باشند ، ديگر امروز نمي توانستند اروپا را فتح كنند.در حالي كه صداي ما در خود رشت به گوش نمي رسد چه رسد به اروپا! 

وقتي ما توان پاسخ گويي به انتقاد افكار عمومي را نداريم ، هيچ مي دانيم با حُرمت مسئولين محترم منطقه ـ تاجايي كه خبرش به ما رسيده از جان مايه گذاشته اند چه كرده ايم ؟بجاي دعوت كردن از غيرتالشان محترم ، بهتر نيست اول با خودمان آشتي كنيم و بعد به نسل هاي بعدي پند و پيام تاريخي بدهيم كه اين امر نشان مي دهد حتا نسل هاي قبلي را به درستي نشناخته ايم كه اساتيد برجسته ي تالش در چنين رويدادي غايبان بزرگ محسوب  شده كه مايه مباهات بعدي تالش هستند. چرا كه «اينها صداي ما در تاريخ اند.»!